Gezellige Amerikaanse televisieseries spelen zich vaak af in een kleine gemeenschap. Het kan een bedrijf zijn met werknemers, een appartement waar meerdere mensen wonen, of een dorp op het platteland. Zo’n serie draait dan om de perikelen rondom een dokterspraktijk, een politiebureau, een groep huisgenoten of een ondernemende familie. Niemand wordt vermoord dus het blijft ook gezellig.
Het zijn kleine gemeenschappen waar iedereen elkaar goed kent en mensen van buiten liefdevol worden opgenomen. Niet altijd meteen door iedereen maar in elk geval wel door de hoofdpersoon want dat is een door en door goed mens die vaak ook nog iets bijzonders kan. De sfeer is er een van ons-kent-ons, gemeenschapszin en schouders eronder.
Wat verder opvalt is dat de karakters voorspelbaar zijn, vaak draait het plot ook om precies die herkenbaarheid. Elke aflevering is er iets aan hand -ja, duh- en alle personages reageren daar op te voorziene wijze op. Dat is logisch zou je zeggen, maar de karakters maken door de seizoenen heen weinig tot geen ontwikkeling door, ondanks alles wat ze meemaken met elkaar. Er is ook vaak een amoureuze verwikkeling gaande – gaan ze nou wel of niet met elkaar? – mocht de hoofdpersoon niet al lang heel gelukkig getrouwd zijn.
Er is ook altijd een niet zo leuk personage. Die is bijvoorbeeld jaloers van aard, onaantrekkelijk, of heeft een teveel aan geldingsdrang; het zijn personages die in de echte wereld niet zo lekker in de groep liggen. Maar daar niet! Want in die series gaat het juist om elkaar nemen zoals je bent. Dat hoort bij gezellig. Ook de niet leuke mensen zijn onderdeel van de gemeenschap. Al is die ene een ontzettende onaangenaam mens en hoop je als kijker echt dat ie dood gaat of uit de serie wordt geknikkerd, toch is ie er het volgende seizoen gewoon gezellig weer bij.
En dat is dan ook meteen de moraal van het verhaal. Zo zien de Amerikanen de wereld graag, denk ik dan. Of zo willen ze dat de kijkers de wereld gaan zien. Ach, misschien is er wel wat voor te zeggen. Maar goed, ondanks al dat harde werken van die acteurs, zijn we nog niet zo ver.
(De volgende bijdrage over de wereld op televisie handelt over Scandinavische crimi’s en de Scandinavische voorliefde voor verhalen over samenspannende elites die hele onaangename dingen doen, liefst met kwetsbare vrouwen)