Detail van de illustratie die Kees de Boer bij dit verhaal maakte.
Dit verhaal over An’s kerstfeest is gepubliceerd in Santa Kerstglossy, een uitgave van Uitgeverij T.
Kerst staat voor verbinden, toch? Daarom wilde An het dit jaar anders doen. Vastbesloten een echt kerstspektakel aan te richten had ze haar ex Martin uitgenodigd met zijn vrouw Mulan en Martins tweede leg, peuter Milan. Zo omzeilde ze voor dochter Lieke de jaarlijkse waar-ben-ik-wanneer-deze kerst-stress en bovendien, ze had een uitstekend nahuwelijk met Martin dus dit moest kunnen. Ook vriend Gerard maakte geen bezwaar; de lieve schat maakte nooit bezwaar.
De organisatie van dit festijn begon al in september want ze wilde de sinterklaasgekte voor zijn. En het leuke was: zo dachten heel wat winkelketens er ook over. In een groot tuincentrum had ze op 15 september nieuwe ballen in een prachtig kleurenpalet kunnen kopen die wat haar betreft het feest van liefde en ontmoeting van de juiste sfeer konden voorzien. 24 september had ze tafellinnen gevonden in een wereldwinkel die uit exotische oorden armlastige arbeiders stimuleerde om voor iets meer dan weinig de westerse mens te bedienen. Het prachtig kleurrijke tafelkleed met bijpassende servetten gedecoreerd met handgeborduurde tafereeltjes van kerstmannen in arrensleeën, zouden de kerstpret vast vergroten. En op 15 oktober had ze een bijzonder kerstservies gekocht in een winkel met producten van lokale creatieven, waar personeel met afstand tot de arbeidsmarkt een werkend bestaan kon oefenen. Nee, aan de spullen zou het niet liggen dit jaar. Om ook de rest van de wereld te memoreren in het diner had ze een thema bedacht: een reis rond de wereld. Het ging een helemaal hippe streetfood-parade worden met pulled pork en chrispy chicken, roasted sweat potato, caesar salad, quasadillas, en – speciaal voor Mulan- duckdelight.
En toen was het dan eindelijk 25 december. An voelde zich als een klein meisje dat jarig was. Veel te vroeg wakker van de opwinding. Gerard lag naast haar in diepe rust; die man kende geen stress. Het lijstje in haar hoofd maalde als een carrousel rond. Want er kwam nogal wat logistiek bij kijken. Eerst het varkensvlees in de oven… had ze het tafelkleed wel uit de was gehaald… had Gerard gisteren de houtblokken wel naar binnen gehaald … waarom was Lieke vorige week ineens vegetariër geworden… straks Gerard even vragen of hij de afvalbak van groente en fruit kon schoonmaken – die bak ging zo stinken… ze kon net zo goed al opstaan… van slapen kwam het toch niet meer.
Om twaalf uur was ze er klaar voor. De koelkast puilde uit met hapjes en snapjes die enkel nog hoefden te worden opgewarmd in de oven of even kort op het vuur opgebakken. De gasten verwachtte ze om vier uur. Lieke had zich verschanst achter haar telefoon en An had nog even de tijd om te douchen, wat te tutten en haar zijden kerstjurk aan te trekken.
Daar kwamen Martin, Mulan en Milan dan eindelijk. Milan zag een beetje pips. “Hij lag te slapen in de auto dus we zijn een extra rondje gaan rijden”, zei Mulan terwijl ze buggy, peuter en twee tassen naar binnen droeg. Lieke keek op van haar telefoon – “Mwoi” – en tikte vliegensvlug verder op het kleine beeldscherm. Martin had een uitklapbaar campingbedje bij zich en droeg een kerstmuts. Het feest kon beginnen.
Eerst maar eens een glaasje glühwein om te acclimatiseren. De gasten gingen zitten bij het knisperende haardvuur. Gerard schonk de warme wijn voor de volwassenen en frambozenlimonade voor Milan en Lieke in de kristallen glazen. Heerlijk, kon An even zitten. Gerard, de lieve schat, serveerde er ook een klein borrelhapje bij: toastjes met hummus, brie en guacamole en vegetarische Duitse woarstjes voor de kinderen. Mulan bewonderde ondertussen de kerstversiering en Martin deed een verstopspelletje met Milan door zijn gezicht achter het geborduurde servet te houden en er weer boven: “Kiekeboe!” Ja, hier deed ze het voor. Dit beloofde een fijn kerstfeest te worden. Eerst nog een glaasje Glühwein besloot An, voor ze de gerechtjes zou gaan afmaken. An voelde zich ontspannen en rozig. Ze trok het zachte bankdekentje met een automatische beweging over zich heen.
An deed haar ogen weer open toen Martin het campingbedje inklapte en Mulan de luiertas inpakte. Milan lag naast haar te slapen op de bank. Op tafel zag ze de resten van het kerstdiner. Haar maag begon te knorren. Gerard keek haar liefdevol aan: “Zo, dat was een flinke tuk, die je daar maakte.” Martin en Mulan lachten: “Dat had je kennelijk even nodig!” Lieke keek op van haar telefoon: “Hé mam, die gebakken aardappeltjes waren echt lekker.” Het haardvuur smeulde en de klok wees kwart voor elf. Martin en Mulan zwaaiden een kushandje naar An, en Gerard liep met de slapende Milan in zijn armen achter ze aan. An hoorde het dichtslaan van een autodeur en de auto toeteren. “Volgend jaar weer?”, riep Gerard ze na. An keek de kamer in. Ze geeuwde. Morgen de boel maar opruimen.
